بررسی شیوع استافیلوکوک های کواگولاز منفی و تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی و الگوی sccmec در ایزوله های جدا شده از نمونه های بیمارستانی

زمینه و هدف: استافیلوکوک های کواگوالاز منفی پیش تر به عنوان آلوده کننده های محیط کشت در نظر گرفته می شدند. امروزه یکی از فراوانترین باکتری های پاتوژن بیمارستانی محسوب می شوند. محدوده مقاومت به بتالاکتام ها در این گونه های استافیلوکوک باعث ایجاد نگرانی هایی در بیمارستان ها شده است. شناسایی سریع مکانیسم های مقاومتی و تایید مقاومتشان به متی سیلین یک اصل اساسی برای درمان های آنتی بیوتیکی است. این مطالعه با هدف تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و فراوانی ژن meca و تعیین تیپ های sccmec در استافیلوکوک های کواگوالاز منفی جدا شده از بیمارستان های آموزشی شهر همدان انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مقطعی از شهریور تا بهمن 1394 بر روی صد نمونه استافیلوکوک کواگوالاز منفی (cns) جدا شده از بیماران با محدوده سنی 69-7 سال از چهار بیمارستان آموزشی مختلف دانشگاه علوم پزشکی شهر همدان انجام شد. بررسی حساسیت آنتی بیوتیکی ایزوله ها به روش دیسک دیفیوژن آگار انجام شد و در مرحله بعد شناسایی ژن meca و تعیین تیپ های sccmec با روش واکنش زنجیره پلیمراز انجام شد. یافته ها: فراوانی سویه ها به ترتیب استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس (55%)55، استافیلوکوکوس همولتیکوس (40%)40 و استافیلوکوکوس ساپروفتیکوس (5%)5 گزارش گردید. در تست آنتی بیوگرام بالاترین حساسیت به آنتی بیوتیک ریفامپین (96%)96 و بیشترین مقاومت به تری متوپریم سولفامتوکسازول (47%)47 مشاهده شد. شیوع مقاومت به متی سیلین نیز در (50%)50 از نمونه ها مشاهده گردید. فراوانی تیپ های sccmec در 50 ایزوله مقاوم به متی سیلین به ترتیب تیپ 3 (13%)13 عدد، تیپ 5 (11%)11، تیپ 2 (6%)6، تیپ 4 (4%)4، تیپ 1 (3%)3 عدد مشاهده گردید و (13%)13 تا از ایزوله ها با روش pcr تیپ بندی نشدند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تیپ غالب sccmec مربوط به تیپ 3 می باشد و ژن های مقاومت زیادی توسط این تیپ کد می شود.